آرشیو امامت و رهبری، حاکمان زمان

(۳) عثمان بن حیان مری مولی ام درداء یا مولی عتبه بن ابی سفیان، بسیار ستمگر و زورگو بود. نخستین کار او در مدینه این بود که عدهای از عالمان […]

ادامه ...

در هر زمانی نیاز به وجود رهبر عادل و معصوم است و جعفر بن محمد در عصر خود همه اوصاف امامت را دارا بود. و حضرت در علم و زهد […]

ادامه ...

(۲) در دوران خلافت متوکل عباسی، مصائب و بلایای بیشتری متوجه شیعیان شد. کینه و عداوت علی (ع) و شیعیانش همچون آتش که هیزم خشک را میخورد، دل متوکل را […]

ادامه ...

این کار (استلحاق) معاویه نخستین واقعهای بود که احکام شرع را به طور علنی رد کرد [۱۲۲]، توضیح اینکه ابوسفیان با زن هرزه و بیبند و باری به نام سمیه[صفحه […]

ادامه ...

از آنجا که خلفا آسایش طلب بودند و از طرفی ثروت زیادی نیز در اختیار داشتند، بیش از دیگر مردم دنبال ساز و آواز میرفتند. آنها برای اهل طرب ماهیانه […]

ادامه ...

همان طور که قبلا اشاره شد، نخستین حکمرانان بنی عباس که خود در روزگار پیش از قدرت، سالها در محیط مبارزاتی علوی و در کنار پیروان و یاران آل علی […]

ادامه ...

اشارهعامل دیگری که در منقرض شدن حکومت بنیامیه تاثیر داشت، نقش شیعیان و مبارزات آنها با حکومتهای ستمگر بود. اسلام از آغاز پیدایش، موضع ضد ستمگری و حمایت تودههای محروم […]

ادامه ...

بعد از رحلت رسول الله – صلی الله علیه و آله و سلم به رغم وجود جریان اجتماعی تشکل هم سوی اهل بیت (علیهم‌السلام)، دو جریان دیگر در میان امت […]

ادامه ...

عثمان بن ابراهیم بن عثمان معروف به «ابو مسلم خراسانی» که بعدا او را عبدالرحمن نامیدند، فرد پر آوازه‌ای است که در تاریخ بنی عباس نقش مهم ایفا نمود. برخی […]

ادامه ...

(۲) مروان بن محمد بن مروان بن حکم، مادرش ام ولد لبابه، از نژاد کرد بود. او در ماه صفر سال ۱۲۷ ه. به خلافت رسید و تا سیزدهم ماه […]

ادامه ...